Pierwsza strona

HTML (ang. HyperText Markup Language, hipertekstowy język znaczników) – język znaczników stosowany do tworzenia dokumentów hipertekstowych.

HTML pozwala opisać strukturę informacji zawartych wewnątrz strony internetowej, nadając odpowiednie znaczenie semantyczne poszczególnym fragmentom tekstu – formując hiperłącza, akapity, nagłówki, listy – oraz osadza w tekście dokumentu obiekty plikowe, na przykład multimedia, lub elementy baz danych, na przykład interaktywne formularze danych. HTML umożliwia określenie wyglądu dokumentu w przeglądarce internetowej. Do szczegółowego opisu formatowania akapitów, nagłówków, użytych czcionek i kolorów, zalecane jest wykorzystywanie kaskadowych arkuszy stylów (w skrócie CSS).

W 1980 fizyk Tim Berners-Lee, pracujący dla ośrodka naukowo-badawczego CERN, stworzył prototyp hipertekstowego systemu informacyjnego – ENQUIRE. System wykorzystywano do organizowania i udostępniania dokumentów związanych z badaniami naukowymi. Rewolucyjność pomysłu polegała na tym, że użytkownik, posługując się odnośnikami, mógł z jednej lokalizacji przeglądać dokumenty fizycznie znajdujące się w innych miejscach na świecie[1].W 1989 Berners-Lee i inżynier oprogramowania CERN Robert Cailliau przedstawili równolegle dwie propozycje hipertekstowych systemów informacyjnych opartych na sieci Internet. Oba projekty cechowała podobna funkcjonalność. Rok później opracowali wspólną propozycję zaakceptowaną przez CERN – projekt WorldWideWeb (W3).

Pierwsza, publicznie dostępna, specyfikacja języka HTML, nazwana HTML Tags (znaczniki HTML), została zamieszczona w Internecie przez Bernersa-Lee w 1991. Zawierała 22 znaczniki, tworzące początkowy, prosty szkielet HTML-a. Trzynaście z tych elementów istnieje do tej pory w specyfikacji HTML 4.

Wersje HTML lipiec 1993: Hypertext Markup Language, szkic opublikowany przez IETF[11]. listopad 1995: opublikowany przez IETF jako Request for Comments: RFC 1866 ↓ uzupełniony przez RFC 1867 ↓ (upload plików za pomocą formularza) tego samego miesiąca RFC 1942 ↓ (tabele) maj 1996 RFC 1980 ↓ (mapy odsyłaczy po stronie klienta) sierpień 1996 RFC 2070 ↓ (internacjonalizacja) styczeń 1997.

Ostatecznie, wszystkie elementy zostały uznane za przestarzałe/historyczne przez RFC 2854 ↓ w czerwcu 2000. Standard HTML 3.0 został przedstawiony IETF przez Dave’a Raggeta i W3C w kwietniu 1995. Zawierał znaczną część funkcjonalności HTML+ Raggetta, na przykład obsługę tabel, oblewanie tekstem obiektów, wyświetlanie skomplikowanych wyrażeń matematycznych[12]. Mimo kompatybilności z HTML 2.0 był zbyt złożony (jak na owe czasy), aby go zaimplementować. Producenci przeglądarek optowali tylko za częścią nowego standardu, ale zaimplementowali inne znaczniki[13]. Z uwagi na brak obsługi ze strony przeglądarek prace nad wersją 3.0 zostały przerwane. HTML 3.1 nigdy nie został oficjalnie zaproponowany. Światło dzienne ujrzała za to kolejna wersja HTML 3.2 (nazwa kodowa: Wilbur), w której zrezygnowano z wielu rozwiązań zastosowanych w HTML 3.0 na rzecz nowych znaczników i atrybutów wykorzystywanych już przez przeglądarki Netscape i Mosaic[14].

XHTML 1.0, opublikowany 26 stycznia 2000 jako rekomendacja W3C; w późniejszym czasie skorygowany i opublikowany ponownie 1 sierpnia 2002. Oferuje trzy typy z HTML-a 4.0 oraz 4.01. Przystosowany do standardu XML, czego skutkiem są dodatkowe restrykcje[23]. XHTML 1.1, opublikowany 31 maja 2001 jako rekomendacja W3C. Bazuje na XHTML 1.0 Strict, zawiera jednak pewne korekty. Może być dostosowywany poprzez użycie modułów opisanych w Modularyzacji XHTML, opublikowanej 10 kwietnia 2001 jako rekomendacja W3C[24]. XHTML 2.0 przez dłuższy czas figurujący jako szkic a obecnie całkowicie porzucony. XHTML 2.0 nie był kompatybilny z XHTML 1.x, dlatego też można go było scharakteryzować jako nowy język powstały z inspiracji XHTML-em a nie traktować go jako uaktualnienie XHTML-a 1.x[25]. XHTML 5, który jest aktualizacją XHTML-a 1.x, jest zdefiniowany wraz z HTML-em 5 w szkicu HTML 5[26].

Podsumowując, HTML 4.01 uporządkował różne niekompatybilne implementacje tego języka w jedną, spójną specyfikację bazującą formalnie na SGML-u. XHTML 1.0 przeniósł tę specyfikację na nowy grunt – standard XML. Kolejna wersja, XHTML 1.1, korzysta z modularnej natury XML-a, dzieląc specyfikację na wiele segmentów. XHTML 2.0 w stosunku do 1.0 wnosi wiele radykalnych zmian i zrywa z kompatybilnością wsteczną[27]. Jednak ta droga rozwoju została ostatecznie uznana za nietrafioną i rozwój XHTML 2.0 został zarzucony na rzecz HTML 5, który jest pierwszą wersją, która nie jest zgodna z SGML[28].